Zondag avond was het zover, de JO12 was zaterdag avond al vroeg naar bed gegaan, om vervolgens niet te slapen maar lekker te chillen om zo uitgerust mogelijk te starten aan de dropping.
Plan van de leiding was in eerste instantie om een kilometer of 5 van kamp te droppen maar omdat iedereen lekker uitgerust was werd besloten om hier 12 kilometer van te maken, wie verzint dit nou, verzuchtten de mannen, nou ze hoefden niet te raden en wisten het unaniem in 1x.
De oplossing was snel gevonden, er is altijd de mogelijkheid om af te snijden, dat we dan langs een wolvennest moesten en over blubberpaden met muggen, vliegende boomkippen, etc dat deerde de mannen niets.
Vol goede moed werd gestart en het tempo lag erg hoog. We kwamen van alles tegen onderweg, zelfs gifkikkers. Na een half uur belandden we dan op het binnendoorpad, werd het tempo ietsje lager en gingen de mannen dicht op elkaar gepakt lopen, dit zodat we de plassen modderpoels makkelijker zouden kunnen zien en ontwijken, heus niet omdat er wolvennesten en vliegende boomkippen druk actief waren hoor.
Al snel volgden de vragen ‘hoe ver is het nog’ en ‘wanneer zijn we uit het bos’ in rap tempo elkaar op.
Als leiding werd besloten om alvast 1 leider vooruit te sturen zodat we antwoord konden geven op deze vragen. Al snel hadden de andere leiders het vermoeden dat er misschien iets niet pluis was met de vooruitgestuurde leider en gingen ook op onderzoek uit, gevolg was dat iedereen volgde en we in rap tempo het bos uit waren, gelukkig allemaal ongedeerd.
Eindelijk weer een goede ondergrond om op te lopen en er kon weer opgwschept worden tegen elkaar maar ook het besef dat we nog steeds 5 km moesten voordat we thuis zouden zijn.
Na enige tussenstops om even uit te rusten en te bespreken dat het toch echt een onzinnig idee was om ons zo ver te droppen bereikten we moe maar voldaan na 3 uur lopen onze bestemming.
Nog f snel douchen en daarna vlug het bed in.